Zapraszamy do obejrzenia zdjęć z Wielkiego Piątku TUTAJ i TUTAJ

i filmików poniżej

[embedyt] http://www.youtube.com/watch?v=UQY8XpTXdF4[/embedyt]

[embedyt] http://www.youtube.com/watch?v=sb3NCIh-JAY[/embedyt]

[embedyt] http://www.youtube.com/watch?v=SLyYxMRJsUg[/embedyt]

[embedyt] http://www.youtube.com/watch?v=ZhxSXhMQbWY[/embedyt]

[embedyt] http://www.youtube.com/watch?v=0fx388UfkuM[/embedyt]

Zapraszamy do obejrzenia zdjęć z Wielkiego Czwartku TUTAJ

i filmiku poniżej

[embedyt] http://www.youtube.com/watch?v=TVBv3OBHhwg[/embedyt]

Wielka Sobota jest dniem wyciszenia i oczekiwania na przyjście Jezusa Chrystusa. Od wczesnych godzin rannych katolicy adorują Najświętszy Sakrament w przygotowanej do tego celu kaplicy zwanej Grobem Pańskim. Tradycyjnie przy Grobie Pańskim czuwają ministranci, harcerze, a niekiedy również strażacy w galowych mundurach. Wierni przychodzą do kościoła by poświęcić pokarmy, które znajdą się na świątecznym stole. Tym samym w Kościele katolickim kończy się czas postu.

Tradycyjnie w tym dniu błogosławi się pokarmy na stół wielkanocny. Katolicy przychodzą do kościołów z koszykami wypełnionymi jajkami, chlebem, wędliną. Warto zaznaczyć, że dobór potraw w koszyku nigdy nie był przypadkowy. Zestaw tych darów zmieniał się, ograniczano ich ilość do siedmiu. Potraw w koszyku może być więcej, ale tych siedem powinno się w nim znaleźć przede wszystkim. Symbolizują bowiem treść chrześcijaństwa:
 
Chleb – był i jest podstawowym pokarmem, niezbędnym do życia. Przedstawia Ciało Chrystusa;
Jajko – dowód odradzającego się życia, symbol zwycięstwa nad śmiercią;
Sól – minerał życiodajny, dawniej posiadający moc odstraszania wszelkiego zła. Bez soli nie ma życia. To także oczyszczenie, samo sedno istnienia i prawdy;
Wędlina – zapewnia zdrowie i płodność;
Ser – symbol zawartej przyjaźni między człowiekiem a siłami przyrody, stanowi gwarancję rozwoju stada zwierząt domowych;
Chrzan – był starym ludowym znamieniem wszelkiej siły i fizycznej krzepy, zapewniał skuteczność współdziałając z innymi potrawami;
Ciasto – symbol umiejętności i doskonałości. Powinien być to wypiek własny. Ciasto reprezentowane było głównie przez wielkanocne baby.

Koszyk powinien być zrobiony z wikliny, słomy lub sosnowych łubów. Wyścielony serwetą, ozdobiony bielą koronek i zielenią bukszpanu lub gałązek borówki, był wyrazem wielkiej radości. W koszyczku często znajduje się też cukrowy baranek – symbol zmartwychwstałego Jezusa.
 
W Wielką Sobotę w Kościele katolickim, podobnie jak w Wielki Piątek, nie są odprawiane msze. Wielka Sobota kończy się po zapadnięciu zmroku (przejęto z tradycji żydowskiej, w której po zmroku rozpoczyna się nowy dzień). Po zapadnięciu zmroku odprawiana jest msza Wigilii Paschalnej, ale są to już obchody Niedzieli Wielkanocnej.
 
Wieczorem rozpoczynają się obchody Wigilii Paschalnej — w myśl przepisów liturgicznych jej ceremonie należą już jednak do Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego. Kończy się adoracja przy Grobie Pańskim. Najświętszy Sakrament zostaje przeniesiony do tabernakulum, a umieszczaną w niektórych grobach figurę Chrystusa zdjętego z krzyża należy przykryć białym płótnem; obok pojawia się posąg Chrystusa zmartwychwstałego.

W kościele gasną światła, bo wigilia jest oczekiwaniem na zmartwychwstanie Chrystusa. Bogata liturgia Wigilii Paschalnej, stanowiącej centralny fragment, trwającego od czwartku Triduum Paschalnego, składa się z czterech części.

Obchody zmartwychwstania Jezusa Chrystusa rozpoczynają się po zapadnięciu zmroku. Przed kościołem rozpala się ognisko, którego płomienie zostają poświęcone przez kapłana, ubranego w białe szaty. Następnie od poświęconego ognia zapala się paschał (dużą świecę), symbolizujący Chrystusa, czyli Światłość świata, co ma uzmysławiać, że dokonała się Pascha, przejście z mroku do jasności, ze śmierci do życia.

W uroczystej procesji paschał zostaje wniesiony do świątyni i umieszczony w ozdobnym świeczniku. Po trzykrotnym śpiewie kapłana: „Światło Chrystusa” i odpowiedzi wiernych: „Bogu niech będą dzięki” — zgromadzeni mogą zapalić swoje świece. Liturgia światła kończy się odśpiewaniem tzw. Orędzia paschalnego, czyli modlitwy dziękczynno-uwielbiającej, która wysławia łaskę zbawienia.

Liturgia słowa Wigilii Paschalnej jest wyjątkowo rozbudowana. W pełnej wersji składa się ona z dziewięciu czytań, przeplatanych psalmami i modlitwą. Pierwsze siedem czytań pochodzi ze Starego Testamentu. Cykl czytań starotestamentowych kończy się bożą obietnicą oczyszczenia i przemiany człowieka.

W tym momencie zapala się światła na ołtarzu, uderza się w dzwony, a celebrans intonuje hymn „Chwała na wysokości Bogu”. Po nim następuje czytanie z Listu św. Pawła do Rzymian, który mówi o tym, że chrzest zapewnia wiernym uczestnictwo w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa. Po radosnym Alleluja czytany jest tekst Ewangelii o pustym grobie. Liturgię słowa zamyka homilia.

Trzecia część uroczystości Wigilii Paschalnej, poświęcona jest tajemnicy sakramentu chrztu. Liturgię chrzcielną poprzedza odśpiewanie Litanii do Wszystkich Świętych, która podkreśla jedność Kościoła.Przebieg liturgii eucharystycznej nie odbiega w swym zasadniczym kształcie od normalnej mszy świętej. Uroczystości Wigilii Paschalnej kończą się komunią świętą i uroczystym błogosławieństwem. Ostatnim akcentem jest wezwanie do udziału w procesji rezurekcyjnej, która w warunkach polskich bywa przenoszona na niedzielny poranek.

źródło:niezalezna.pl

Symbolika Wielkiego Piątku

Wielki Piątek to czas wspomnienia męki Pana Jezusa. Szczególny dzień dla katolików. Dziś w kościołach odbywa się liturgia Męki Pańskiej, to jedyny dzień obok Wielkiej Soboty, gdy w nie ma sprawowanej Mszy świętej. Jaka jest symbolika Wielkiego Piątku?

Liturgia Krzyża
Wielki Piątek to przede wszystkim liturgia Krzyża. Wszystko zaczyna się od wejścia celebransa – opisuje Elżbieta Konderak, na serwisie opoka.org. W kościele jest cisza, nic się nie śpiewa na wejście. Celebrans pada na twarz przed ołtarzem i następuje dłuższa chwila milczenia. Całe zgromadzenie klęczy, jest to chwila intensywnej, skupionej modlitwy. Tajemnicy Wielkiego Piątku nie da się wyrazić słowami, trzeba pomilczeć, trzeba się bardzo uniżyć przed Panem Bogiem. Postawy celebransa i zgromadzenia jasno to wyrażają. Później od razu odmawia się modlitwę na rozpoczęcie, nawet bez pozdrowienia „Pan z wami” i następuje Liturgia Słowa, której centrum stanowi uroczyste czytanie Męki Pańskiej.

Adoracja krzyża
W miejscu, gdzie we Mszy św. jest Modlitwa Eucharystyczna, w Wielki Piątek jest Adoracja Krzyża. Ta tradycja liturgiczna zaczerpnięta została z liturgii jerozolimskiej. Po odkryciu w IV wieku relikwii Krzyża Świętego, w Wielki Piątek w Jerozolimie oddawano temu Krzyżowi cześć. Przez kilka godzin biskup siedział, trzymając w rękach relikwie, a wierni podchodzili i oddawali im cześć poprzez pocałunek. Na Paschę do Jerozolimy przyjeżdżali pielgrzymi z całego świata, więc trwało to bardzo długo, całymi godzinami. U nas to trwa krócej, ale ważne, żeby się nie spieszyć i żeby nie podawać do ucałowania więcej niż jednego krucyfiksu. Przepisy wyraźnie tego zabraniają.

Fioletowa barwa
Przykrywanie krzyża fioletem wzięło się z zupełnie innej tradycji — z tradycji pokazywania Pana Jezusa ukrzyżowanego. W starożytności krzyże nie pokazywały Pana Jezusa ukrzyżowanego, takie zaczęto robić dopiero od późnego średniowiecza. Ale i wtedy na krzyżu pokazywano Chrystusa jako Króla, jako Pana chwalebnego — czyli zgodnie z tą tradycją, jaką mamy zapisaną w Ewangelii Janowej. Bardzo często Pan Jezus na krucyfiksach z X w. ma na przykład koronę albo ornat kapłański. Jest pokazany jako ktoś, kto panuje, zasnął, nawet jeśli ma rany, przebite ręce, to nie odbiera Mu to niczego z majestatu królewskiego.  Zakrywano Go ze względu na tę królewskość. Czytając podczas Wielkiego Piątku Ewangelię Janową dowiadujemy się, że Król dokonuje swego dzieła. A potem następuje odsłonięcie splendoru krzyża, a więc pokazanie tego samego raz jeszcze w rytuale. I adoracja Króla Ukrzyżowanego.

Komunia Święta
Po adoracji krzyża jest Komunia św. Co ciekawe — jest to jeden z najbardziej dziwnych historycznie rytuałów. W historii było tak, że Komunia św. w Wielki Piątek raz była, a raz jej nie było. Były tradycje, zgodnie z którymi Komunia św. w Wielki Piątek nie miała sensu, bo jest to sakrament Zmartwychwstałego, a tu celebrujemy liturgię krzyża. Od Wielkiego Piątku aż do Wigilii Paschalnej przyklęka się przed krzyżem, oddając Mu cześć, tak jak się oddaje Eucharystii. Dlatego niektórym wydawało się, że Adoracja Krzyża jest, podobnie jak Komunia, zjednoczeniem z Ukrzyżowanym. Najciekawsze jest to, że nie było żadnej zasady. W starożytnym Rzymie wszędzie była Komunia, ale w katedrze na Lateranie nie było. W jednym mieście mogły istnieć dwa zupełnie różne zwyczaje liturgiczne. W tej chwili Kościół przyjął, że Komunia w Wielki Piątek jest udzielana.

Grób Pański
Tradycja Grobu Pańskiego jest typowo polska. W średniowieczu bardzo często zamiast Najświętszego Sakramentu wkładano do grobu po prostu krucyfiks. Krzyż znajdował się tam aż do chwili, kiedy obleczony w stułę wynoszony był na czele procesji rezurekcyjnej. Teraz Grób Pański buduje się chyba tylko w Polsce. Także zwyczaj czuwania przy grobie ostał się tylko u nas. Zamiast krzyża wystawia się monstrancję otuloną welonem — za chwilę się ją ściągnie, tak, jak Jezus zdjął z siebie całun grobowy.

Ku Krzyżowi
W średniowieczu, co roku w Wielki Piątek, królowie Anglii, jak wszyscy dobrzy chrześcijanie, adorowali krzyż. Przynoszono go do kaplicy zamkowej. Zazwyczaj, przynajmniej w XIV wieku, był to „krzyż z Gneyth”: tak bowiem nazywano cudowne relikwie, które Edward I miał zdobyć na Gallach i gdzie, jak wierzono, umieszczono kawałek z drzewa, do którego przybito Chrystusa. Król stawał w pewnej odległości od krzyża, pochylał się i w takiej pozie zbliżał się powoli do świętych relikwii. Taką postawę w momencie adoracji zalecali wszyscy liturgiści: „Chodzi o to — pisał Jan z Avranchez — by w tym geście adoracji również i brzuch zbliżył się do ziemi, wedle bowiem Augustyna — z jego komentarza do Psalmu 43 — ugięcie kolan nie jest doskonałym upokorzeniem; ten, kto całym ciałem przylgnie do ziemi, nie ma w sobie nic do upokorzenia”. Na ciekawej miniaturze z manuskryptu z Biblioteki Narodowej, piórem Wilhelma z Saint-Pathus opisującego żywot Ludwika Śmiałego, widzimy pobożnego króla, który w sposób jak najbardziej świadomy spełnia ów rytuał, w angielskich tekstach wcześniej już opisany charakterystycznym zwrotem „creeping to the cross”: „pełzać ku krzyżowi”.

Wielkanoc rozpoczyna się w sobotę po zachodzie słońca liturgią światła. Celebrans święci ogień, od którego zapala paschał. Następnie wchodzi z nim do kościoła, a wierni zapalają świece. Światło, które jest symbolem Chrystusa, rozświetla wnętrze świątyni. Czytania ukazują w skrócie historię zbawienia, śpiewa się radosne Alleluja. Liturgia światła przechodzi w uroczystą mszę św. Niedzielna rezurekcja z procesją dookoła kościoła jest wyrazem radości ze zmartwychwstania, uroczystym głoszeniem światu, że Chrystus jest Panem Życia.

Apel o modlitwę w Wielki Czwartek w intencji pokoju i ks. Toma Uzhunnalila, salezjanina, który został porwany w Jemenie ogłosił ks. Ángel Fernández Artime, przełożony generalny księży salezjanów. Duchowny mówi, że z wielką uwagą i ze smutkiem śledzi losy uprowadzonego kapłana i prosi Pana „o głębokie ukojenie w przeżywaniu tego trudnego momentu, pokładając ufność w Panu Jezusie”. Wcześniej w zagranicznych mediach pojawiały się informacje o tym, że islamiści, którzy torturują porwanego zakonnika, planują ukrzyżować go w Wielki Piątek. Wierni na całym świecie w ostatnich dniach rozsyłali liczne apele o „szturm modlitewny” w intencji ks. Toma Uzhunnalila

(źródło:niezalezna.pl)

[embedyt] http://www.youtube.com/watch?v=vGUAAUz3XwA[/embedyt]

[embedyt] http://www.youtube.com/embed?listType=playlist&list=UUE-LgIb5p8YXHitRxbczwqQ[/embedyt]

W. Czwartek

 18.00 – Msza św. Wieczerzy Pańskiej

• 19.00 – Chór parafialny
• 20.00 – Caritas
• 21.00 – Młodzież

W. Piątek

• 7.00 – Łączki  Górne – Bokocie
• 8.00 – Broniszów
• 10.00 – Krzemienica
• 11.00 – Kl. 0, I, II
• 12.00 – kl. III – VI
• 13.00 – Gimnazjum
• 14.00 – Łączki Kucharskie
• 15.00 – Godzina Miłosierdzia – Caritas

16.30 – Liturgia Wielkiego Piątku: Droga Krzyżowa, Liturgia Słowa, Adoracja Krzyża, Komunia św.

• 19.00 – Mostki
• 20.00 – Niedźwiada – Budy
• 21.00 – Droga Krzyżowa – młodzież

W. Sobota

• 7.00 – Niedźwiada
• 8.00 – Łopuchowa
• 11.00 – Kl. 0, I, II
• 12.00 – kl. III – VI
• 13.00 – Gimnazjum
• 14.00 – Róże Matek z Krzemienicy
• 15.00 – Róże Matek z Niedźwiady
• 16.00 – Róże Matek z Łączek Kucharskich

Liturgia Wielkiej Soboty – przynosimy świece.

Komentarz do Ewangelii

[embedyt] http://www.youtube.com/watch?v=lDbEHJfWc6w[/embedyt]